За многумина, споменувањето на зборот лапа е асоцијација на Рио де Жанеиро и познатата населба со историски споменици и богат ноќен живот.

Но зборот означува и едно старо македонско јадење, едно од ретките што сè уште се задржува на трпезите во источна Македонија. Барем во оние куќи во кои свекрвите и бабите успеале да го пренесат рецептот на новите поколенија. Лапа се прави од уфак. Уфак, пак, е кршен ориз. При одделувањето на оризот од лушпата, доаѓа до кршење на зрното и таквото зрно се трга од оризот. На едната страна останува целиот ориз, на другата уфакот, а на трета е лушпата. Лапа се прави од уфакот, значи од кршеното зрно, за ништо да не оди фира. Но секако, во недостаток на кршен ориз, можете да се послужите и со обичен бел ориз.

Оризот е едно од нештата по кои Кочани се гордее, а се препознава, нескромно би рекле, многу, многу подалеку од Кочани. Очекувано е многу стари рецепти (од ова поднебје) како основен продукт да го имаат токму оризот.

Но, афионот? Навистина ми беше малку чудно, сè додека не дознав дека на времето во Кочанско (малку помалку од Струмичко) се одгледувал афион.

И сега, што е побитно - афионот или оризот?

И тоа и тоа, ниту едното ниту другото не може да се замени со друг продукт, тогаш веќе не би било лапа. Но она што е најбитно е семето од афионот да е зрело и да има доволно мрснотија во себе. Таквото семе потоа се пече во тава, но треба добро да се внимава да не загори. И потоа доаѓа најтешкиот дел. Афионот треба да се кца во дибек сè додека не стане како масло. Дури тогаш е добар за подготвување лапа. Доколку немате дибек или аван дома, можеби сличен ефект би постигнале и со мелење на макот, но велат дека вистинската убавина е во кцањето во дибекот – ќе ви одговори секоја кочанска домаќинка.
 

Подготовка лесна 60 мин. 4 лица